بسم الله الرحمن الرحیم
ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
پیش از هرچیز، از اینکه نسبت به موضوع نشست امروز علاقه نشان داده و با وجود مشغله های فراوان تشریف آورده اید از طرف خود و دست اندرکاران برپایی این نشست تقدیر و سپاسگزاری می کنم و آن را بفال نیک می گیرم.
سی سال پیش در چنین روزهایی، شاهد گام های بلند شگفت انگیزترین، مردمی ترین و فراگیرترین انقلابات عصرمان بسوی پیروزی نور بر ظلمت، زندگی بر مردگی، و برکشیدن کرامت انسان بر پافشاری بر خواری و زبونی آدمیان بودیم. در پرتو تلاش، ایستادگی و درخشش شمع فروزان وجود امام، و یارانی که پروانه وار بر گرد او می چرخیدند، نومیدان را امید و نشستگان را قیام آموخت و گفتمان انقلاب اسلامی را به نقطة اجماع پیر و جوان و زن و مرد، در هر گوشه ای از این سرزمین رنجدیده که زندگی می کردند، به هر مذهب و مرامی که پایبند بودند و به هر قوم و قبیله ای که تعلق داشتند، تبدیل ساخت. و چنین بود که شور و شعور در هم آمیخت، عقل در کنار دل قرار یافت، و ندای استقلال، آزادی، عدالت و پیشرفت را در کنار هم فریاد زدیم، و این همه را در ریزه خواری سفرة پیام پیام آوران سخن خداوندی جستجو کردیم.
و اینک ما، در پس سه دهه، به راهی که آمده ایم می نگریم، و در همان حال که از شوق یادآوری آن روزهای تابناک دلهایمان مملو از غرور و شعف می شود، و تجربة جنگی هشت ساله را پشت سر گذاشته ایم که با وجود همة موانع و مشکلات از آن سرافراز بیرون آمده ایم، از خود می پرسیم که تا چه اندازه در تحقق مطالبات برحق این مردم صبور و نجیب موفقیت بدست آورده ایم، پرسشی که باید در یادوارة ایام فجر انقلاب در هر سال تکرار کرد، و راه آمده را برای پاسخ یابی به آن و هرچه روشن تر کردن افق آینده کاوید، که این عین انقلابی بودن و رهرو راه امام بودن است. انقلاب آزادیخواهانه و عدالت جویانه ای که به محاسبه و مراقبة خویش نپردازد، سر از اشکال جدید استبداد و بی عدالتی در می آورد که در پرتو آن، مظلومان دیروز به ظالمان امروز ومحرومان دیروز به نوکیسه گان امروز مبدل می گردند. آنچه ما را در اینجا گردهم آورده، دل نگرانی های مشترکمان در قبال حفظ و پایداری و نهادینه ساختن بیش از پیش دستاوردهای گرانقدری است که طی این سالها، مردمان این مرز و بوم، از جان و مال و آبرو و رفاه خویش برای آن گذشتند. گردهمایی ای که اگر هیچ دستاورد دیگری نیز در بر نداشته باشد، نشانگر وجود این سرمایة بزرگ اجتماعی است که ما هنوز هم می توانیم در عین تعلق خاطر داشتن به دیدگاه ها و گروه های مختلف، با درکی مشترک از منافع و مصالح ملی و فراملی مان، برای چاره جویی و راهیابی گردهم آییم، به گفتگو بنشینیم، و برای درک و فهم سخن و عمل یکدیگر تلاش کنیم.
آنچه دوستان شما در جمعیت توحید و تعاون را به برگزاری این نشست رهنمون گشت، نیاز روزافزون به چنین هم اندیشی هایی است و چنین شد که فروتنانه از همة شما سروران گرامی دعوت بعمل آورد تا در اینجا حضور بهم رسانید. پیش از این، و در پی بیش از پنج سال تلاش مستمر و نظام مند، گروهی از دوستان شما که همانند شما دل نگران آیندة این انقلاب، جامعه و سرزمین بودند، و ایمان به اسلام به عنوان مکتب راهنمای نظر و عمل در ساحت فردی و اجتماعی دارند، راه و اندیشة امام را به عنوان مبنای راهبردها در ادارة اجتماع پذیرفته اند، جمهوری اسلامی را به عنوان الگوی برآمده از انفلاب اسلامی مردم ایران دارای ظرفیت های بالقوه و بالفعلی می دانند که می تواند زمینه ساز تحقق مطالبات آنان باشد، و حضور مشارکت جویانه و پاسخ جویانة مردم در ادارة کشور را سرمایة اصلی آن می دانند، به تبیین و تدوین متنی و مبنایی برای گفتگو و دستیابی به اتفاق نظر و همدلی بایسته برای اعتلا و پیشرفت جامعة ایرانی و اسلامی دست یازیدند که حاصل دو بخش از چهار بخش آن را تقدیمتان کرده ایم. در بخش نخست، از منظری فرابخشی، نظام واره و جامع نگر، به ارزیابی راه طی شده پرداخته شده و بخش دوم، در پاسخگویی به تقاضاهای بخش اول، به تبیین مبانی نظری گفتمان پیشنهادی دهة چهارم با عنوان الگوی زیست مسلمانی برپایة عقلانیت جمعی توحیدی اختصاص دارد. خوشبختانه مطالب بخش سوم که بر اساس منظومة اندیشه ای تحول و پیشرفت به طرح الگوهای پایه از جمله تدبیر عمومی توسعه، عدالت اجتماعی و تغییر در زمینة توسعة سیاسی و تحول اجتماعی پرداخته و از این طریق، الگوی زیستی مذکور را یک گام به میدان عمل نزدیک تر می سازد، مراحل پایانی بازبینی و تکمیل را می گذراند و بزودی در اختبیار همگان قرار داده خواهد شد. همچنین، مقدمات تدوین بخش چهارم که به تبیین چهارچوب های اصلی گفتمان دهة چهارم مربوط می شود، فراهم شده است که امیدواریم با مشارکت فعال صاحبنظران و هم اندیش همة کسانی که دست کم با مبانی و اصول آن همدلی دارند، تنظیم و تقدیم گردد.
آنچه امروز تقدیم حضورتان می گردد، سرآغاز پاسخ جویی برای یک پرسش بنیادین در این راه است و آن اینکه آیا وضعیت موجود رضایتبخش است یا نیازمند تغییر و تحول هستیم؟ و اگر نیازمند به تغییر و تحول هستیم، این تحولات می تواند صرفا در آمد و شد مدیریت سیاسی کشور محدود و محصور گردد؟ یا باید به دگرگونی بنیادین ساختار نظام اندیشید؟ و یا به منظور فراهم شدن زمینه برای دستیابی به شرایط لازم تحقق مطالبات و آرمان های این مردم انقلاب کرده، نیازمند تغییر و تحول در نگرش ها، روندها، رویکردها و فرایندهای موجود هستیم؟ مجموعة مطالبی که ارایه خواهد شد، حاصل کار جمعی و مبتنی بر یافته های مطرح شده در متن یاد شده است. و از آنجا که آن را صرفا سخن اول می دانیم و نه حرف آخر، و انجام این کار را صرفا در فضایی مخطابتی امکانپذیر می دانیم و نه خطابی، بخش دوم جلسة امروز به ارایة نظرات و گفتگوی شما سروران گرامی اختصاص دارد.
امیدواریم برگزاری این نشست و هم اندیشی هایی از این دست، راه را برای چاره جویی های بنیادین تر در سطح ملی، ارتقای سطح رقابت های سیاسی به شفافیت ها و برنامه محوری های پاسخگوتر، فراخ سازی و فعال سازی مشارکت گسترده در عرصه های مدنی و اجتماعی و توسعة حرکت های امیدآفرین تری که نتیجة نظام همکاری و تعاون سامان یافته تری باشد باز کند، چه خداوند سرنوشت هیچ ملتی را دگرگون نمی کند، مگر آنکه خود برای تغییر و تحول بپاخیزند.
و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا و ان الله لمع المحسنین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر